Szybkie tempo życia rodziców, coraz więcej pracy oraz brak czasu dla rodziny, to tylko niektóre potencjalne przyczyny, złej kondycji psychicznej i emocjonalnej u dzieci i nastolatków. Zostawione same sobie z problemami, które je przerastają, prędzej czy później poddają się i popadają w emocjonalne przygnębienie. Jeśli do wahania nastroju dochodzi sporadycznie i nie wpływa on na codzienne funkcjonowanie młodego człowieka, można to uznać za naturalny element dorastania.

Gorzej, jeśli smutek, apatia i wycofanie z życia towarzyskiego nie mija. Depresja u nastolatka, to niestety, w dzisiejszych czasach, dość częste zjawisko. Co powinieneś zrobić jako rodzic, by tego nie przegapić oraz jak możesz pomóc swojemu dziecku?

Depresja u nastolatka – czy można ją przegapić?

Jeśli nie znasz konkretnych objawów depresji, możesz jej nawet nie zauważyć. Zabiegany, w ciągłym niedoczasie, możesz nawet nie zwrócić uwagi na minorowe miny dziecka, nerwowość, zniechęcenie, czy nagłe odcięcie się od świata. Łatwo zrzucić to na okres dorastania i uznać, że nastolatek chwilami może nie nadążać za zmianami. Co jednak, jeśli bez wsparcia sobie nie poradzi i nawarstwiające się problemy szkolne, osobiste, domowe, czy związane z tożsamością seksualną, zaczną go przerastać? To również możesz przegapić, bo on może ci tego nie powiedzieć.

Objawy depresji u nastolatka

To ty, jako rodzic, musisz zrobić pierwszy krok, gdy tylko zauważysz, że twoje dorastające dziecko, od dłuższego już czasu:

• jest smutne i płaczliwe, a nastrój potrafi się u niego zmieniać, nawet kilka razy w ciągu dnia,
• nie widuje się ze przyjaciółmi i znajomymi, a większość czasu spędza w swoim pokoju,
• nie spędza czasu w ulubiony sposób i nie robi tego, co zwykle sprawiało mu przyjemność,
• obwinia siebie przy każdej okazji, bez konkretnego powodu,
• uważa, że nic nie ma sensu i nie chce mu się żyć,
• wygląda na przemęczonego i to bez wyraźnego powodu,
• ma problemy z zasypaniem lub porannym wstawaniem, co nie zdarzało mu się wcześniej,
• jest rozkojarzone i ma problemy z koncentracją oraz pamięcią,
• nie ma apetytu lub przejada się,
• czuje się puste i bezwartościowe, o czym mimowolnie wspomina.

Jeśli tego typu zachowania, utrzymywać się będą dłużej niż 2 tygodnie, powinieneś zareagować. Szczera, nieoceniająca i nastawiona na słuchanie rozmowa, to zawsze dobry początek. Ważne, by twoje dziecko wiedziało, że go nie osądzasz i że może na ciebie liczyć, cokolwiek myśli i czuje w danej chwili.

Depresja u nastolatka, to nie tylko smutek i zmienny nastrój, ale poważne zaburzenie psychiczne. Dlatego w porozumieniu z dzieckiem, skorzystaj z pomocy psychiatry. W oparciu o swoją wiedzę i doświadczenie, znajdzie on sposób na szybki powrót do zdrowia.