Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia związane z odżywianiem dotyczą nie tylko ilości, ale i rodzaju pokarmu składającego się na naszą codzienną dietę. Jeśli temat odżywiania zaczyna nadmiernie Cię  absorbować, wywoływać niepokój lub frustrację,  bardzo możliwe, że cierpisz na zaburzenia odżywiania.

Ich podłoże, nigdy nie jest jednoznaczne i może wynikać zarówno z predyspozycji genetycznych, jak i zaburzeń osobowości, czy wpływu środowiska.

Niektóre z zaburzeń, trudno od razu dostrzec. Tak często jest w przypadku bulimii, czy kompulsywnego objadania się. Stąd, ważne jest, by osoby z najbliższego otoczenia, w razie pojawienia się nawet niewielkich symptomów, przyjrzały się im dokładnie w poszukiwaniu innych, charakterystycznych dla danego zaburzenia objawów.

Zaburzenia odżywiania, mogą się objawiać na wiele sposobów. Do najczęściej spotykanych, należą:

Wynika najczęściej z obsesyjnego dążenia do doskonałości. Dotyczy to zarówno wyglądu i wagi ciała, jak i związanej z pracą, czy relacji z innymi. Zaburzenie to, polega na stopniowym ograniczaniu ilości spożywanych pokarmów. To z kolei zwykle wynika z lęku przez otyłością i wiąże się nieprawidłowym obrazem własnego ciała.

Im dłużej anoreksja jest nieleczona, tym większe spustoszenie sieje w organizmie chorego.

Wiąże się ono ze spadkiem masy ciała, niedoborem witamin, elektrolitów i substancji odżywczych.

W odróżnieniu od anoreksji, osoby  cierpiąca na bulimię najczęściej utrzymują prawidłową masę ciała.

W przebiegu bulimii dochodzi do epizodów niekontrolowanego spożywania nadmiernej ilości produktów spożywczych.

By uwolnić się od poczucia winy, chory na bulimię, próbuje zniwelować skutki napadowego objadania. Wykorzystuje do tego środki przeczyszczające. Często prowokuje wymioty lub też głodzi się i bardzo intensywnie ćwiczy. Osoby z bulimią na ogół  nie akceptują swojej sylwetki i boją się przybrania na wadze.

Osoba, która zmaga się z  tzw. „kompulsywnym jedzeniem”, nie potrafi powstrzymać się przed spożywaniem zbyt dużych ilości  pokarmu, co wynika z błędnej interpretacji bodźców emocjonalnych. W przypadku kompulsywnego objadania, „zajadamy stres” – „podjadamy” –  po to, aby poprawić sobie nastrój.

W ten sposób osoby dotknięte opisywanym zaburzeniem  rozładowują napięcie. Choć jedzenie przynosi chwilową ulgę, to ostatecznie prowadzi do poczucia winy, wstydu i przygnębienia.

W przypadku kompulsywnego objadania się, chory często  bezskutecznie szuka sposobu na zrzucenie nadmiaru kilogramów. Z czasem, coraz bardziej pogrąża się w samokrytyce i poczuciu niskiej wartości, a nie znajdując w sobie sił do zmiany, wycofuje się z życia towarzyskiego. Nierzadko, zaburzenia odżywania w postaci kompulsywnego objadania się, stają się przyczyną depresji.

To obsesja na punkcie jak najzdrowszej diety. Może zacząć się bardzo niewinnie, jako chęć zadbania o siebie poprzez „prawidłowe” odżywianie się,  czasem też, wynika z próby poprawy swojego zdrowia.

Choć samo w sobie, wydaje się czymś zupełnie normalnym, z czasem przekształca się w obsesję na punkcie jedzenia. Chory czuje przymus kontrolowania tego, co je. Narzuca sobie bardzo rygorystyczne i specyficzne zasady, określające co i w jakich ilościach może się znaleźć na talerzu oraz w jaki sposób może być przygotowane. Dla osoby cierpiącej  na ortoreksję, jedzenie i przygotowanie posiłku, staje się centralnym punktem każdego dnia. Cała reszta, w tym życie rodzinne, zawodowe i towarzyskie, schodzi na dalszy plan.

UWAGA. Stopniowa eliminacja produktów nie spełniających nadmiernie wyśrubowanych norm  doprowadza czasem do bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Na zaburzenia odżywiania, cierpią przede wszystkim osoby z cechami  „niedojrzałości emocjonalnej”, mające trudności w radzeniu sobie ze stresem i codziennymi wyzwaniami  oraz nadmiernie skupione  na swoim wyglądzie.

Osoby takie potrzebują czegoś, co da im poczucie kontroli nad swoim życiem. Jedzenie jest  więc często dla nich  niejako „tematem zastępczym”, za pomocą którego próbują zrealizować tą potrzebę.

Zaburzenia odżywiania dotykają najczęściej kobiet i  choć rozpoznawane są również u mężczyzn, ci  rzadziej się do tego przyznają i decydują na leczenie.

Głównym celem terapii, jest pomoc w rozpoznawaniu przez pacjenta emocji, których doświadcza i nauka radzenia sobie z nimi. Towarzyszy temu przywrócenie właściwych nawyków związanych z jedzeniem, by przestało ono być antidotum na wszystko, z czym nie radzi sobie chory.

By terapia przynosiła spodziewane efekty, pomocne może okazać się korzystanie z porad dietetyka, a w przypadku pacjentów nieletnich niezbędne jest włączenie w proces terapeutyczny najbliższej rodziny.

Na początku terapii, dochodzi do konfrontacji chorego ze skutkami zaburzenia żywienia i podjęcia decyzji, dotyczących zachowań związanych z jedzeniem. Terapeuta pomoże nauczyć zamieniać niezdrowe nawyki na prawidłowe. Zwróci jednocześnie uwagę, na utrzymanie w miarę stabilnej wagi ciała.

Im więcej sam chory dowiaduje się na temat problemu, tym łatwiej przychodzi mu radzenie sobie z nim, co prowadzi do polepszenia relacji ze sobą i z innymi.

Im wcześniej rozpoczęta zostanie terapia, tym lepsze da wyniki i pozwoli na szybszy powrót do zdrowia. Jeśli borykasz się z zaburzeniem odżywiania i czujesz, że sam sobie z nim nie poradzisz, zadzwoń do MentalExpert pod numer 52 345 71 81 i umów się na wizytę.

Nawet jednorazowa konsultacja, czy rozmowa edukacyjna dotycząca Twojego problemu, może stać się początkiem drogi do   odzyskania lepszego  i zdrowszego życia.